Borówka brusznica (Vaccinium vitis idaea L.) Syn.: borówka czerwona jest to niski podkrzew zaliczany do rodziny Wrzosowatych (Ericaceae). Występuje jako krzewinka wysokości do 40 cm, o łodygach wzniesionych i liściach zimotrwałych, skórzastych, ułożonych skrętolegle, jajowatych lub owalnych z lekko podwiniętymi brzegami; od spodu widoczne gruczoły w postaci kropek. Kwitnie i owocuje od maja do lipca, a w naszych warunkach zakwita zazwyczaj powtórnie i owocuje we wrześniu i październiku. Kwiaty, ułożone w groniaste kwiatostany, są małe, dzwonkowate, białe lub różowe. Owocem jest jagoda, początkowo biało-zielonkawa, która w miarę dojrzewania czerwienieje. Proces ten trwa jeszcze po zbiorze jagód.

Borówka brusznica rośnie dziko w północnej i środkowej Europie, północnej Azji oraz Ameryce Północnej. Tworzy duże skupiska na stanowiskach nasłonecznionych. W Polsce spotykamy ją w suchych iglastych lasach, szczególnie sosnowych lub świerkowych, na porębach, wrzosowiskach oraz w górach powyżej granicy lasu. Wymaga gleby próchniczo-kwaśnej. W Polsce jest coraz mniej stanowisk borówki. W niektórych krajach, m.in. w skandynawskich, a także w Polsce, przeprowadzono udane próby z uprawą brusznicy.

Surowcem leczniczym są liście i jagody borówki brusznicy

Liście zbiera się w okresie od czerwca do sierpnia. Potem suszy się je w suszarniach, początkowo w temp. 30°C, a następnie w temp. do 60°C. Są one bez zapachu, mają smak gorzki, lekko cierpki, ściągający.

Głównym składnikiem czynnym zawartym w liściach brusznicy jest przede wszystkim arbutyna, która hydrolizuje w środowisku zasadowym na cukier i hydrochinon, mający silne działanie odkażające. Ponadto zawierają one garbniki katechinowe, spośród flawonoidów glikozyd kwercetyny i mirecytyny oraz hiperozyd, kwas ursolowy, kwasy organiczne i sole mineralne ze znaczną zawartością magnezu.

Liście borówki brusznicy są stosowane w stanach zapalnych dróg moczowych. Działanie ich polega głównie na aktywności arbutyny, która hydrolizuje w środowisku zasadowym na cukier i hydrochinon, mający silne działanie odkażające; działanie arbutyny wzmagają flawonoidy i garbniki. Dodatkowo zwiększają one nieznacznie dobową ilość wydalanego moczu i wyraźnie podnoszą stężenie usuwanych z moczem jonów sodu i chloru oraz produktów przemiany materii. Zawartość garbników sprawia, że liście borówki działają ściągająco i przeciwbakteryjnie na błony śluzowe przewodu pokarmowego. Wodne wyciągi z liści stosowane są jako środki pomocnicze w stanach zapalnych nerek i dróg moczowych, w dnie moczanowej, kamicy nerkowej, reumatyzmie oraz w biegunkach i nieżytach przewodu pokarmowego. Garbniki wyizolowane z liści służą do produkcji tabletek przeciwbiegunkowych.

Jagody borówki brusznicy zawierają antocyjany (czerwony barwnik – ideina), garbniki, kwasy organiczne, pektyny, witaminy A i C, sole mineralne, także małe ilości arbutyny.

Owoce borówki są domowym środkiem regulującym czynności trawienne przewodu pokarmowego. Duża zawartość antocyjanu ideiny czyni z nich wysoce aktywne naturalne antyoksydanty. Dużą zaletą jagód jest ich trwałość dzięki obecności kwasu salicylowego. Jagody brusznicy są doskonałym produktem do wyrobu konfitur, dżemów, soków, należy przy tym pamiętać, że wykonane z nich domowe przetwory zachowują lecznicze właściwości.

Działanie niepożądane

Duże dawki wyciągów z liści brusznicy stosowane przez dłuższy czas mogą powodować objawy przewlekłego zatrucia hydrochinonem. Są to wymioty, stany pobudzenia, kurcze i niedokrwistość hemolityczna. Jednocześnie, zawarte w odwarach garbniki mogą drażnić żołądek i powodować zatrucia.

Jolanta Borkowska